Foster The People – Torches
Makkelijk te luisteren muziek, herkenbare elementen en fijne overgangen in de nummers zelf
Af en toe zijn de tonen te hoog, dit is storend. Ook is het album niet gestroomlijnd.
De jonge Amerikaanse band heeft een goed debuut album gemaakt. Het album begint erg sterk met nummers zoals Helena Beat en Pumped up Kicks. Met het begin van Waste is er een dipje. Vervolgens pakken ze de draad weer op met Houdini maar het wordt toch iets slordiger. Een nummer als Warrant gaat op bepaalde dingen net iets te lang door, wat overigens geen verkeerd nummer is. Het gekke is dat elk nummer wel iets weg heeft van een potentiële hit!
Game invloeden
In het nummer Houdini zijn er een soort van game geluiden gebruikt. Wij zouden het omschrijven als oude arcade geluiden. Het zijn subtiele elementen maar toch leuk om terug te horen. Hierboven kun je het nummer Houdini luisteren. Let op het begin van het nummer, het is dan goed te horen.
Soort Muziek?
Het zijn voornamelijk de herkenbare melodieën die het erg aangenaam maken. Het is grotendeels elektronisch georiënteerde muziek met invloeden van buiten af, denk hierbij aan Rock, Pop, Dance enz. De groep heeft zelf aangegeven dat ze niet volgens een labeltje muziek maken, noem het zoals je wilt was de reactie. Wij zouden het vergelijken met een band zoals MGMT.
[hero heading=”Conclusie” tagline=”Puntje van Kritiek”]
Het album is uiteraard niet perfect. Het zal je dan ook niet van je stoel afblazen of je laten zweven als je staat. De mix is niet helemaal goed te noemen. Dit kan uiteraard een eigenwijze zet zijn geweest van de makers, maar dat doet er nu even niet toe. Het pitchen van geluiden blijkt een ware hobby te zijn wat uit de hand loopt. Bij een nummer als Life on The Nickel werkt het irriterend. Nu zul je de hoge toon niet altijd te horen zijn (afhankelijk van je gehoor of boxen) dus echt storend zal het niet voor iedereen zijn. De diversiteit van het album kan als een nadelig werken in bepaalde gevallen om het af en toe ook in een behoorlijk rap tempo gaat, neem een nummer als Miss You. Voor de neutrale luisteraar is dit geen probleem. Alleen iemand die hier absoluut niet van is uitgegaan (single’s bekeken) kan zich wat bedrogen gaan voelen. Een echt minpunt zullen we het niet noemen.
Als laatste punt zijn overgangen van het ene nummer naar de andere het nummer Mis You gaat over op Warrant wat met een hemels koor begint. Het verband is erg ver te zoeken. Al met al een goed album die bulkt van de potentiële hits. Een zeven is op zijn plaats!
[/hero]
Laat een reactie achter